در من نشسته یک سکوت ِ خسته
به دنبال ِ لب نه
به دنبال ِ چشمی می‌گردد
که عمری بگرید
کاش در چشم‌های ِ من
جای ِ این سوز و سرمای ِ زنجان
ابرهای ِ گرگان و اشک‌های ِ گیلان بود
در بازوان‌ام کاش آفتاب ِ هرمزگان و هنگام بود
تا به آغوش کشم تنهایی ِ خود را
تا که عمری بگریم برای ِ زمستان ِ خویش
سروده شده در یک‌شنبه ۲۵ دی ۱۴۰۱ ساعت ۰۲:۱۱
