و قطار
موی ِ بلند ِ تو است
وقتی که باد میوزد …
و یال ِ سیاه ِ اسب
وقتی که میایستد باد
در ایستگاهی که من
تو را چشم در راه ام
این بار
از دل ِ کدام کوه
کدام اندوه
میگذرانی ام در این سفر؟
سروده شده در پنجشنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۷ ساعت ۱۶:۲۳
فرهاد سپیدفکر (بامَن)
