به این گلوهای ِ نازا امیدی نی‌ست باید صدا را جای ِ دیگر نطفه بست آن جا که پی‌وند ِ گوش و صدا را هنوز باوری هست باید صدا را...
باید وزید غرّنده و طوفانی بر پنجره‌های ِ رو-به-غرب بر پنجره‌هایی که ناروا می‌بربندند آن جا که با بردمیدن ِ نور ناآشنای...
نفرین نفرین به میله‌های ِ جدایی که در اتوبوس هم ما را جدا انداختند از هم نفرین به هر که برنتابد به قدر ِ فاصله‌ی ِ یک ایست‌گاه...
سوار بر اتوبوس ِ شب سحرگاه گرچه به خواست‌گاه - به روز - نرسیدیم به خواسته رسیدیم به فانوسی که آویخته بود از چشم ِ قهوه‌خانه‌ای...
خوشا چادری که در آغوش می‌کشد سراپای ِ تو را مردینه‌ای که هر روز به رخ می‌کشد داشتن ِ تو را پارچه‌ای که هر شب به جان می‌کشد رنگ...
روزی که گوش‌های ِ زمین هم خسته شوند از طنین ِ گام‌های ِ چشم به راه ِ من و دیگر نربایند غبار ِ خسته‌گی‌ها را از کفش‌های ِ من چه...
به درگاه ِ خدایان ِ کینه سوگند خورده ایم شاید به کوشیدن برای ِ بدنامی ِ عشق بارها کوشیدیم و باز هم چشیدیم طعم ِ شیرین ِ خشم...
می‌نوشم از تو بی‌شمار بی‌شمار تو از کدام چشمه ای؟ که سیر نمی‌شود این آب‌جوی ِ نشسته در من تو از کدام کوه جوشیده ای؟ که...
خط‌ها همه بریده و باز اند مداری نی‌ست برای ِ چرخش ِ همیشه‌ی ِ نور میان ِ تو و من میان ِ این دو تن امید ِ پی‌وندی نی‌ست جز به آن...
به واژه‌گاه رفتیم تا برگزینیم نوواژه‌ای بر تن ِ لب‌هامان تو دردی پوشیده و من عشقی برهنه را … به پهنای ِ شانه‌های ِ لب‌هامان...