هر پلک زدن سنگ ِ غمی است که می‌افتد

پیراهنی سیاه پوشیده
دریای ِ آبی ِ چشمان‌ام

هر پلک زدن
سنگ ِ غمی است که می‌افتد
بر تصویر ِ ماه …
– موج ِ اشک‌ها –

اشکی که می‌خیساند حتی
پیراهن ِ ابرهای ِ کویری را

آه از این دریای ِ شب‌گین
فانوسی از غم برافروخته
بنشسته کناری
به تماشای ِ کوسه‌ها

لب می‌سراید غزل غزل
از خاطرات ِ شیرین ِ لب ِ دوست
آن غنچه‌ی ِ شکفته از دل ِ دشت
آری
هر غزل
صد کشتی ِ حامل ِ نفت
بر آتش ِ افروخته‌ی ِ این خلیج ِ همیشه در جنگ

سروده شده در پنج‌شنبه ۳۱ مرداد ۱۳۸۷ ساعت ۲۲:۵۱

درباره‌ی نویسنده

فرهاد سپیدفکر (بامَن)

نمایش همه‌ی مطالب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

16 − 14 =