من ولی خود-ام نی‌ستم

به خود-ام می‌حسادتم
که خود-ام خود-اش است
خود ِ خود-اش،
من ولی خود-ام نی‌ستم

روبه‌روی ِ آیینه می‌ایستم
شوک می‌شوم از آن چه نمی‌بینم
آیینه خالی است، من نی‌ستم

این جمله‌ها میم ِ آخر-اش اضافی است
از من نی‌ست
اشتباه /
ِ شخص ِ دیگری است

به خود می‌حسادت
که خود خود-اش است
خود ِ خود-اش،
من ولی خود نی‌ست

روبه‌روی ِ آیینه می‌ایست
شوک می‌شو از آن چه نمی‌بین
آیینه خالی است، من نی‌ست

سروده شده در شنبه ۲۰ مهر ۱۳۸۷ ساعت ۰۵:۲۵

درباره‌ی نویسنده

فرهاد سپیدفکر (بامَن)

نمایش همه‌ی مطالب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

هشت − یک =