اوّل ِ مهر آمد و رفت
از میان ِ تقویم‌ها،
من هنوز سرگرم ِداغی ِ ۱۸ ِ تیرها و ۲۸ ِ مردادها
بوسه‌ی ِ مهر آمد
شکفته بر گوشه گوشه‌ی ِ لب‌های ِ باد
من هنوز در تلاش
برای ِ زیاندن ِ این دهان ِ زبان‌بسته‌ی ِ در-خواب
ماه ِ مهر
برآمد در آسمان ِ چشم ِ او امّا
دیر؛
چشم ِ من فرو رفته بود در عمق ِ چاه ِ خواب
آن شب ِ قدری که نازل گشت نور ِ چشم ِ ماه ِ مهر ِ تو
ام‌شب است
ام‌شب امّا نازنین ِ مهربان
شب‌زنده‌داران تا همیشه رفته اند در خواب
آن شب ِ خاموش که گفتی بخوان به نام ِ عشق
ام‌شب است
ام‌شب امّا ای خدای ِ ناخدایان
محمّد رفت بیرون از غار ِ تنهایی‌های ِ خویش
چندی پیش
قصّه‌ی ِ چشم و خواب در من
قصّه‌ی ِ آتش و آب بود
قصّه‌ی ِ باید و نباید بود
قصّه‌ی ِ تو را چشم در راهی
قصّه‌ی ِ «هزار و یک شب»زنده‌داری بود
قصّه‌ی ِ قماری عاشقانه
بین ِ دو چشم
بر سر ِ زودتر دیدن و سرودن بود
قصّه‌ی ِ همه چشم گشتن ِ کشتی ِ طوفان‌زده‌ای
قصّه‌ی ِ دیده‌بان ِ خشکی بودن و
نشانی از یک وجب خاک نیافتن بود
قصّه‌ی ِ اشک و ناله
درد-و-دل‌های ِ شبانه
قصهّ‌ی ِ غزل‌های ِ عاشقانه
قصّه‌ی ِ ناگفته‌ها گفتن به گوش ِ چاه ِ غم بود
قصّه‌ی ِ غصّه‌های ِ گلی بود که می‌زد تفأل
به گل‌برگ‌های ِ خود
یک به یک می‌کَند از تن‌اش
نیّت‌اش هر بار:
«می‌بینم اش» «نمی‌بینم اش» بود
برگ ِ آخر اگرچه «می‌بینم اش» آمد
فال ِ او به قیمت ِ برگ برگ ِ جان‌اش بود
ناگزیر ساقه خمید و افتاد
روزگار اش تا به شب مهلت نداد
گل به خواب رفت چشم به راه
بوسه‌ی ِ مهر-ات شناور ماند در باد
آری، قصّه بس دراز بود
مرا چشم با شب گفت‌وگوها بود
مرا با روز شب‌نشینی‌ها بود
هر نگاه‌ام فراخوانی بود
سروده شده در جمعه ۵ مهر ۱۳۸۷ ساعت ۰۸:۱۰
