به این گلوهای ِ نازا امیدی نی‌ست
باید صدا را جای ِ دیگر نطفه بست
آن جا که پی‌وند ِ گوش و صدا را هنوز باوری هست
باید صدا را پیچکانه خواند
گویی سنجابی
ترانه‌خوان
از بلندترین درخت ِ جهان
بالا می‌رود
باید صدا را
ره‌نوردتر از نور
به گوش‌ها رساند
گویی ستاره‌ها آواز سر داده اند و
نوازنده‌ای شب‌پوش
تا صبح ساز می‌زند
باید صدا را تاخت
شیهه‌کشان
در گوش ِ جاده‌های ِ خاموش
شاید که بر هم توان زد
هم‌دستی ِ داد و بی‌داد را
گویی چابک‌سواران ِ ترکمن
در آخرین دور می‌تازند
باید شنید خاموشی ِ خامشان را
صداهای ِ هنوز نروییده از خاک را
باید تیزید گوش‌ها را
سروده شده در پنج‌شنبه ۰۵ دی ۱۳۸۷ ساعت ۱۴:۰۹
