روزی جنگلی از خنده‌های‌ات می‌روید

خنده‌های‌ات
مغز ِ فندق است و
چشم‌های ِ من
سنجابی گرسنه

دانه دانه
زیر ِ خاک ِ خاطرات
می‌پنهانم شان
برای ِ روزهای ِ سرد ِ مبادا

روزی جنگلی از خنده‌های‌ات می‌روید
از فراموش‌کاری ِ این سنجاب ِ حواس‌پرت

سروده شده در پنج‌شنبه ۱۵ مهر ۱۴۰۰ ساعت ۰۰:۵۸

درباره‌ی نویسنده

فرهاد سپیدفکر (بامَن)

نمایش همه‌ی مطالب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پنج × یک =