در گوش ِ سنگ

صدای ِ پای ِ آب
در گوش ِ سنگ پیدا بود
سال‌ها پس از خشکیدن ِ رود حتّا

سنگ
گلوی‌اش خشک
چشم‌اش امّا
سرچشمه‌ی ِ رودی دگر بود
سال‌ها پس از خشکیدن ِ رود حتّا

سروده شده در سه‌شنبه ۱۲ آذر ۱۳۸۷ ساعت ۱۶:۲۶

درباره‌ی نویسنده

فرهاد سپیدفکر (بامَن)

نمایش همه‌ی مطالب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

چهارده − هفت =