من ام مردی آواره از جنس ِ آب‌ها و دریاها در جست‌وجوی ِ زنی از جنس ِ سنگ‌ها و کوه‌ها زنی که دوست داشته باشد تن‌ام را زنی که تن...
جنگ که آغاز می‌شود خاک‌ها و سنگ‌های ِ جهان همه آب می‌شوند دریا و مه همه جا را می‌گیرد از شهرها صدای ِ سوت بلند...
وقتی که ابرها نمی‌گذرند از سر ِ تقصیرهای ِ ماه دیگر تکلیف ِ شب‌های ِ من مثل ِ روز روشن است وقتی که دوستان خاک می‌ریزند بر...
آنان که خدای را کشتند نه از دلیری که از برهنه‌ترین نادانی بود از آشکارترین کوری افسوس افسوس که هیچ سرباز ِ دلیری به جنگ ِ خدای...
روزها سایه و خرمای ام دادند بی آن که از نماز و روزه ام بپرسند نخل‌ها شب‌ها راه ِ ماه و ستاره‌ها را نشان ام دادند با آن که سر به...
یاد-ات چون مرغ ِ دریایی گذشت آرام و نرم از برابر ِ چشمان‌ام تو کی به یاد می‌آوری؟ مرا که عمری است موج پشت ِ موج سر می‌کوبم به...
مَران مرا مرو مرا که بر سر ِ هر کوچه از شعرهای‌ام از درون ِ سطل ِ زباله‌ی ِ فکرهای‌ام گربه‌ی ِ سیاه ِ گرسنه‌ای هر دم سر...
دوست ات دارم» با بوسه دیدنی است نه با سخن برای ِ دمیدن است لب دمیدن ِ جان ِ تازه‌ای در تن ِ مرده سوگند بر نخستین بوسه‌ای که رخ...
با گریه‌های‌ات می‌گریم ای چشم! ای آن که نمی‌بینی جان را با خنده‌های‌ام می‌خندی ای لب! ای آن که دوباره می‌بینی جان را
کاش تو را می‌شناختم اندوه ِ ناشناخته! اندوهی که می‌نشینی ناگاه بر دل و می‌روی ناگاه از دل با من حرف بزن پیش از آن که دیر شود ای...