گاه آسان‌تر است از دست دادن از ترس ِ از دست دادن ام‌روز می‌ترسم که روزی از دست دهم هر آن چه آورده ام به دست می‌ترسم از آن روز...
از گذرنامه‌ها می‌گذرم به چشم‌های‌ات می‌رسم که در چهره‌ای بی‌مرز نگران به جهان اند می‌گذرم می‌رسم به قبیله‌ای سبز که در...
تو که نی‌ستی چرا ماه بیش‌تر می‌درخشد در آسمان ِ شهر؟ بیش‌تر دل می‌برد از چشمهای ِ من؟ بیش‌تر تنگ می‌شود دل برای ِ...
من ام آن آخرین درخت ِ جنگل پیش از آغاز ِ کوهستان من ام آن چشمهای که می‌جوشد بی آن که بداند به ظرف ِ که می‌سپارد آب و جان ِ خویش...
تکلیف ِ چشم‌های‌ام روشن نی‌ست این آفتاب ِ پشت ِ مه است یا ماه ِ پشت ِ ابر؟ ایستاده ام میان ِ هیچ هیچی که چون سپاه ِ مه سرزمین...
نشسته ام خیره به ماه ِ چهارده چو آتش ِ هیزم میان ِ سنگ‌ها زبانه می‌کشم هر دم از یک سو چو شعله‌ی ِ کوتاه‌دامنی در واپسین...
باد ناتوان می‌کشد بال ِ بادبادکی را گرفتار در سیم‌های ِ برق گنجشک‌های ِ بی‌خبر از شاخه‌ای به شاخه‌ای...
بی تو من چه خواهم کرد؟ منی که روزها سر به شانه‌ات گذاشته بودم منی که جاده‌ها را با تو پیموده بودم
گنجشکی روی ِ تکّه‌ای سنگ دم می‌تکاند جیک می‌زند دل می‌برد از من
در چشمهای ِ پر از غرور ِ این جهان راه می‌روی و هر بار ۱۱ سپتامبری به پا می‌شود از راه رفتن‌ات بن‌لادنی است درون ِ آن صورت ِ...