خوشا چادرگیسوان را

خوشا چادری که در آغوش می‌کشد
سراپای ِ تو را
مردینه‌ای که هر روز به رخ می‌کشد
داشتن ِ تو را
پارچه‌ای که هر شب به جان می‌کشد
رنگ ِ موی ِ مشکی ِ تو را

خوشا گیسوان ِ بلندی که از دور
چادری است از سر
تا پا
چادری که پیچ و تاب ِ هر تار-اش
به خود می‌کشد
صد نگاه را
هزار و یک چشم ِ بی‌گناه را

خوشا چادران را
خوشا گیسوان را
خوشا چادرگیسوان را

سروده شده در دوشنبه ۰۲ دی ۱۳۸۷ ساعت ۰۰:۴۵

درباره‌ی نویسنده

فرهاد سپیدفکر (بامَن)

نمایش همه‌ی مطالب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پانزده − نه =