تو ای زیست‌مایه!

می‌نوشم از تو
بی‌شمار بی‌شمار

تو از کدام چشمه ای؟
که سیر نمی‌شود این آب‌جوی ِ نشسته در من

تو از کدام کوه جوشیده‌ ای؟
که یک‌جانشاندی این کوچ‌نشین ِ رهاگرد را

بجوش تا بنوشم
تو ای زیست‌مایه!
این جان و جهان را

سروده شده در جمعه ۲۹ آذر ۱۳۸۷ ساعت ۱۳:۲۷

درباره‌ی نویسنده

فرهاد سپیدفکر

نمایش همه‌ی مطالب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

شانزده − 15 =